Dr.Edward Bach -
Hoofdmenu:
Abstand
Dr.Edward Bach
De grondslag voor de bloesemtherapie werd gelegd door de Engelse arts dr. Edward Bach (1886-1936), die in zijn tijd van leven een vermaard immunoloog, bacterioloog en patholoog-anatoom was. Bij zijn werk als assistent-onderzoeker in het bacteriologisch instituut van een academisch ziekenhuis stuitte hij op zeven groepen darmbacteriën die volgens zijn observaties duidelijk in verband stonden met het ontstaan van chronische aandoeningen. Weliswaar bevonden deze bacteriën zich ook in de darm van gezonde personen, maar bij chronisch zieken werden ze in veel grotere aantallen aangetroffen. Hij begon uit de ontlasting van de patiënt zeif entstoffen te bereiden uit de door hem geïsoleerde bacteriestammen, en injecteerde de patiënt daarmee, onafhankelijk van de aard van zijn of haar klachten. De genezingen die hij op deze manier bewerkstelligde, waren overweldigend. Niet alleen het algemeen welzijn van de patient verbeterde zienderogen, maar ook chronische aandoeningen als artritis, reuma en hoofdpijnen verdwenen als gevolg van deze injecties. Overigens traden er na deze injecties soms ook zeer pijnlijke reacties op, reden waarom Bach al spoedig naar alternatieve therapievormen begon te zoeken.
Later maakte hij kennis met de homeopathie en begon hij zijn bacterieculturen te potentiëren. De op deze manier bereide «Bach-nosoden» werden door de patiënt ingenomen in plaats van te worden geïnjecteerd. De hiermee bereikte resultaten staken met kop en schouders uit boven die van de inentingsprocedure en bovendien was de toepassingsmethode sterk vereenvoudigd. Deze nieuwe methode wekte in medische kringen grote belangstelling en verbreidde zich ook in de Verenigde Staten, Duitsland en talrijke andere landen.
Bach werd niet alleen geboeid door de werking van de door hem ontwikkelde homeopathische preparaten, maar ook door de ermee samenhangende emotionele symptomen. Hij constateerde al doende dat iedere afzonderlijke stam van darmbacteriën op een duidelijk herkenbaar persoonlijkheidstype inwerkte. Gaandeweg leerde hij om aan de hand van zijn observaties van een patiënt, diens gedragingen en de zich manifesterende symptomen te bepalen welke dominante bacteriestam in het geding was, zodat hij op grond daarvan de ermee corresponderende Bach-nosode kon bepalen.
Ondanks de indrukwekkende successen was Bach nog steeds niet tevreden over zijn werk. Ten eerste wilde hij niet permanent blijven werken met door de ziekte zeif gegenereerde substanties - de tot entstof of homeopathische potentiëring verwerkte darmbacteriën -en zocht hij naar plantaardige alternatieven. Ten tweede zag hij ziekte als het resultaat van een verstoring van de harmonie tussen lichaam en ziel en zocht hij naar mogelijkheden om rechtstreeks de eigenlijke oorzaken daarvan op het emotionele niveau aan te pakken. Om zich volledig aan dit onderzoek te kunnen wijden, deed hij zijn goedlopende praktijk in Londen van de hand en vestigde zich in de provincie.
Geholpen door zijn geprononceerde sensitiviteit ontdekte hij in de loop van zes jaar achtendertig verschillende planten waarvan de trillingsfrequenties ("vibraties") overeenkwamen met de archetypische gevoelstoestanden van de mens. Tevens ontwikkelde hij een geheel nieuwe methode om remedies uit deze planten te bereiden. Het in de homeopathie gebruikelijke potentiëringsproces bleek daar niet geschikt voor te zijn.
Dietmar Krämer, nieuwe therapieën met etherische oliën en edelstenen,
Uitgeverij ANKH-HERMES bv, DEVENTER. ISBN 90-202-4341-1
________________________________________________________________________________________________________
Deze tekst is auteursrechtelijk beschermd. Het kopiëren en publiceren is dus verboden!